به گزارش همشهری آنلاین، حضور آثار رضا کیانیان، امیر اثباتى طراح صحنه سینما، سمیرا علیخانزاده، گلزار حسن زاده، آبتین مظفرى، حسام نورائى و حامد صفایى نه تنها اقشار مختلف مردم بلکه چهره هاى شاخصى نظیر بهمن فرمان آرا، محمود دولت آبادى، رخشان بنى اعتماد، فاطمه معتمدآریا، فرهاد توحیدى، حبیب رضایى، پگاه آهنگرانى، یاسمین ملک نصر، صابر ابر ... را به گالرى آریانا کشاند تا از نزدیک ببینند واقعا در سر این هنرمندان چه مى‌گذرد.
این نمایشگاه که با کیوریتورى گلزار حسن زاده و طراحى محیط امیر اثباتى شکل گرفته، از گالرى بزرگ آریانا فضایى متفاوت ساخته است.
در بدو ورود مخاطب به آریانا، اثر حسام الدین نورائى با ترکیب چیدمان - ویدئو - نئون با عنوان «اینجا کسى پنهان است» خودنمایى مى‌کند؛ اثرى که از خواب دیدن هاى محو و موهوم شبانه مى‌گوید.
ارائه این عادت انسانى در قالب تصاویر بر روى یک تختخواب دو نفره در اندازه واقعى که رشته‌های نئون آن را در بر گرفته اند همه دیدارکنندگان را دقایقى مجاب به ایستادن مى‌کند.
بسیارى از مردم براى تماشاى ویدئو چیدمان رضا کیانیان و آشنایى با اینکه «چى تو سر او مى‌گذره» به این نمایشگاه مى‌آیند؛ اثرى که نوعى گرامیداشت سینما و تجلیل از ستاره هاى در گذشته و معاصر سینما است.
«منم اسپارتاکوس» نام ویدئوى اوست که جلوى درب ورودى سالنش، ماکتى از مرحوم محمد على فردین چیدمان شده که تقریبا همه دیدارکنندگان از کیانیان تقاضا مى‌کنند عکسى جمعى با حضور فردین بگیرند.
ویدئو یک سکانس معروف از فیلم «گنج قارون» را نشان مى‌دهد که به ابتکار کیانیان، چهره بسیارى از اهالى برجسته سینما روى صورت فردین مونتاژ مى‌شود؛ اثرى که در عین سادگى از این مهم یاد مى‌کند که آیا «شادى سینماى ایران را فراموش کرده یا سینماى ایران شادى را ؟!».
مرور خاطره سازان سینما شاید قریب به یکصد چهره کارگردان و بازیگر که در میانشان حتى کلاه قرمزى، پسر خاله، فامیل دور و منتقدین نیز جا نیفتاده اند تم اصلى «منم اسپارتاکوس» است.
در این اثر نمى‌توان نقش بسیار تاثیر گذار موسیقى خوب آن را نادیده انگاشت که با خلاقیت على کیانیان پدید آمده است.
شاید یکى از جذاب ترین ویدئو چیدمان هاى این نمایشگاه اثر سمیرا علیخانزاده است که مخاطبان باید یک به یک از آن دیدن کنند.
علیخانزاده با متریال همیشگى اش آیینه این اثر را آفریده است، مخاطب وقت از دالان آینه اى مى‌گذرد و روى صندلى مى‌نشیند، پشت سر خود را در آینه پیش رویش مى‌بیند؛ تجربه شخصى تا حدودى شوک آور و نو که مخاطب به خودش پشت مى‌کند و آینه اى با خصلت متفاوت کشف مى‌کند.
اثر امیر اثباتی نیز یک شهر فرنگ نوستالژیک بسیار بزرگ که فضاى گالرى را به دو بخش تقسیم مى‌کند و غیر از ابعاد معاصر شده است، «لایک» نشانه معروف دنیاى مجازى نام دارد اما به جهت کارکرد، تجربه تاریخى را باز آفرینى مى‌کند.
آبتین مظفرى نیز در اثر «خانه اى که در تاریکى ساخته ایم» تلویزیونى ارائه مى‌دهد که تا مخاطب آن را مى‌بیند خاموش مى‌شود و گلزار حسن‌زاده با ویدئوچیدمان مفصلى که سه بخش پیاپى دارد روایت هاى سرش را بازگویى مى‌کند: ویدئوى زن سیه پوش، تصاویر تیغ و حمام و دالانى سیاه به مثابه تابوت نماى کلى این اثر است.
ویدئو چیدمان «چى تو سرت مى‌گذره؟» تا 11 اردیبهشت در گالرى آریانا در خیابان فرشته پلاک ٩ دایر است.
